ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮاﻧﻲ ﭼﻮن، ﺑﺮی و ﺗﺴﺮتون[1]،1991، و ؛ ﻛﻠﻲ[2] ، 2004 ؛ و ﻧﻮﻧﻴﺲ و ﻫﺎدﺳﻮن [3]، 2006 ؛ ﻣﻬﺎرت ﻓﺮدی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ زﻣﺎن را ﻋﺎﻣﻞ اﺳﺎﺳﻲ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در اﻣﻮر زﻧﺪﮔﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺎر و ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﺮﺷﻤﺮده اند. ﻧﻈﺎم ارزﺷﻲ ﻫﺮ ﻓﺮد ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺑﺎورﻫﺎی اوﺳﺖ و ﺑﺎورﻫﺎی ﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﻓﺮﻫﻨﮕـﻲ اﺳـﺖ ﻛﻪ در آن رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ ﻛﺮده اﺳﺖ.ﻧﻮع ﻧﮕﺎه ﻓﺮﻫﻨﮓ و اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ زﻣـﺎن، ﺑـﺮ ﻧﺤـﻮه اﺳـﺘﻔﺎده و ﻋﻤﻠﻜﺮد اﻓﺮادیﻛﻪ در ﭼﺎرﭼﻮب ارزش ﻫﺎی آن ﻗﺮار دارﻧﺪ، ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارد . زﻣﺎن و ﻧﻮع اﺳـﺘﻔﺎده از آن ﻳﻜﻲ از ﻋﻨﺎﺻﺮ و ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ آن ﻣﻲ ﺗﻮان درﺑـﺎره ﻛﺎرآﻣـﺪ ﺑـﻮدن و ﻗـﺪرتﻳﻚ ﻓﺮﻫﻨﮓ در زﻣﻴﻨﺔ ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﻲ و ﺧﻼﻗﻴﺖ اﻓﺮاد آن ﻗﻀﺎوت کرد. بوریل و ﻣﻮرﮔﺎن[4]، (1383)درﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ داﻧﺴﺘﻦ زﻣﺎن ﻛﺸﺖ و ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل، ﻛﺸﺎورزان ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻓﻮاﺻﻞ ﺑﻠﻨﺪ زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻨﺪ.آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ زﻣﺎﻧﻲ دﻗﻴﻖ ﻛﺎر اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﻧﺒﻮدﻧـﺪ و ﺑـﻪ ﻧﺪرت از واﺣﺪﻫﺎی ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮای اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﻓﻮاﺻﻞ ﻛﻮﺗﺎه زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ. آﻧﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل زﻣﺎن را ﻧﻪ ﺑﻪ واﺣﺪﻫﺎی ﺛﺎﺑﺘﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎ دﻗﻴﻘﻪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎی ﺑـﻲ ﻧﻈـﻢ و ﻏﻴـﺮ دﻗﻴﻘﻲﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ زﻣﺎن ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺑﺮای اﺟﺮای وﻇﺎﻳﻒ روزﻣﺮه ﺑﻮد، ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ؛ اﻣﺎ اﻧﻘﻼب ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ذﻫﻨﻲ ﻣﺮدم درﺑﺎره زﻣﺎن را دﮔﺮﮔﻮن ﻛﺮد. در اﻳﻦ دوره ﺑـﻪ ﺟـﺎی ﻓﻮاﺻـﻞ زﻣـﺎﻧﻲ ﻣﺒﻬﻢ،ﺟﻮاﻣﻊ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺑﻪ واﺣﺪﻫﺎی ﺑﺴﻴﺎر دﻗﻴﻘﻲﻣﺜﻞ ﺳﺎﻋﺖ، دﻗﻴﻘـﻪ و ﺛﺎﻧﻴـﻪ ﻧﻴـﺎز داﺷـﺘﻨﺪ ﻛـﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اﺳﺘﺎﻧﺪارد و از ﻓﺼﻠﻲ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ دﻳﮕﺮ و از ﺟﺎﻣﻌﻪ ای ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻳﮕﺮ ﻗﺎﺑـﻞ ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺑﺎﺷـﺪ.(سپورت[5]،1385).
شناخت زمان و ارزش نهادن به آن از ویژگیهای مردان و زنان بزرگ است؛ چه بسا فرصتها و زمانهای مناسب که به علت بیتوجهی و یا غفلت از دست میروند. تشخیص درست و به موقع مشکلات و حوادث و راهحل آنها از ضروریات مدیریت زمان است. اساساً همانگونه که زندگی انسان از چرخهها و دورههای خاص رفتاری شکل میگیرد، تربیت نیز که باید بر پایه این دورهها اعمال گردد از اهمیت به سزایی برخوردار است. شناخت زمان مناسبترین تصمیمات و رفتارهای تربیتی تضمینکننده مربیان و مدیران آموزشی میباشد. متأسفانه با این که علم مدیریت از ابتدای این قرن پیشرفت چشمگیری داشته و در موضوعات مختلف کار شده از مدیریت زمان کمتر سخن رفته است. ( شادمان فر، 1392).
یکی از بهترین راههای استفاده از زمان محدود و با ارزش عمر به کارگیری دائمی و هوشیارانه « مدیریت زمان » است. « مدیریت زمان » یعنی این که کنترل زمان و کار خویش را به دست بگیریم و اجازه ندهیم که امور و حادثهها ما را هدایت کنند. به تعبیر دیگر « مدیریت زمان» همان مهارتهایی است که برای اداره کردن خود نیازمندیم. ( صفا، 1389 ). در مدیریت زمان تعیین اولویتهای کاری از اهمیت بسزایی برخوردار است و اولویت با امور و کارهایی است که فوریت دارند و اهمیت بیشتری دارند. اغلب این دو عامل در تعرض قرار میگیرند یعنی ممکن است کاری فوری باشد اما مهم نباشد و یا بر عکس؛ همیشه کار امروز فوریت دارد در حالی که برنامههای سال بعد فوریت روز نیست به این سبب امروز، فردا را تحتالشعاع قرار میدهد. برای رفع این مشکل لازم است اولویتهای امروز و اولویتهای برنامهریزی آینده را تعیین کنیم. ممکن است این امر اغلب به این معنی باشد که برخی از کارهای امروز از برنامه خارج شوند. ( فرنر، 1995، به نقل باغداساریانس و همکاران،1389).
[1] .Beri & Testerton
[2] .Keli
[3] .Nonis & Hadson
[4] .Boril & Morghan
[5] .Seporet
لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه:
اثربخشی آموزش گروهی مدیریت زمان بر خود تنظیمی یادگیری دانش آموزان پیش دانشگاهی
