اثرات سیاسی گردشگری
گردشگری با ایجاد شغل و درآمد باعث کاهش احتمال آشوب‌های سیاسی در کشورها می شود. هچنین هر چه کشوری از ثبات و امنیت سیاسی و صلح و آرامش بیشتری برخوردار باشد، بیشتر قادر خواهد بود تا توریسم خود را توسعه بخشد. برقراری ارتباط بین ملیت‌های مختلف، به درک و تفاهم بیشتری درباره نظام‌های اعتقادی و ارزشی، نحوه زندگی و الگوهای رفتاری مردم مختلف در سطح جهان منتهی می شود. بسیاری از صاحبنظران معتقدند که این ارتباطات و آمد و شدها می تواند در کاهش تشنجات سیاسی نیز مؤثر باشد و راهی برای صلح و دوستی و احترام متقابل بین جوامع به وجود آورد. در کشورهای غربی، در موارد زیادی از توریسم برای تحقق اهداف سیاسی استفاده شده است (رنجبران و زاهدی، ۱۳۷۹:۴۴).
اثرات زیست محیطی گردشگری
طبیعت و جذابیت‌های مناطق طبیعی، همواره مورد توجه گردشگران بوده است. از پیامدهای مثبت توسعه جهانگردی می توان به افزایش گرایش‌های زیبایی شناختی و بهره مندی معنوی از شگفتی‌های طبیعت اشاره نمود. همچنین اختصاص بخشی از درآمد توریسم برای حفاظت مناطق طبیعی، از محاسن توسعه توریسم محسوب می شود. متأسفانه توسعه بی رویه و بی برنامه ی توریسم در بعضی نقاط جهان، خسارت‌های جبران ناپذیری به این جاذبه‌های طبیعی وارد آورده است. شواهد نشان می دهد که در چند دهه اخیر، منافع اقتصادی توریسم با خسارت‌های فراوان و گاهی برگشت ناپذیر محیط زیست همراه بوده است. برای افزایش درآمدهای اقتصادی مجتمع‌های توریستی و تفرجگاه‌هایی ساخته شده است که اثرات نامطلوبی بر خاک، آب، گیاهان و جانوران داشته است (Gunn & Var , 2002:77). کاهش اثرات منفی توریسم و گام برداشتن در راه توریسم پایدار، امروزه از مباحث بسیار مهمی است که مقاصد گردشگری جهان آن را در اولویت برنامه‌های خود قرار داده اند. حتی در بسیاری از کشورهای توریست پذیر با کنترل ورود گردشگر و برنامه ریزی بر اساس ظرفیت تحمل جاذبه‌های گردشگری، سعی دارند تا اثرات منفی زیست محیطی را به کمترین مقدار خود کاهش دهند.
